eskiden atlarin gozunu kapamadigi sineklerden korunmasi icin at gozlugu takildigini dusunurdum buyuduk ve orendi ki surekli bir deire gibi hep ayni yonde gittigini anlamasin diyeymis neden ve nicin gibi gibi cogaltabilecegimiz sorulara takmamak ve duruma göre bazı önyargılar gibi at gözlüğü de gereklidir, faydalıdır, iyidir, güzeldir, hoştur. burda ki amac, atin gitmesi gereken yere, yola bakmasını saglamaktır. at tali şeylerle ugrasmasın, dikkati dagilmasin böylece hedefe daha rahat varsin diye kullanılır at gözlügü. bu acidan atin icinde bulunduğu koşullarda faydalı bir aractir. söyle ki; özellikle bir takım ahlaki, ulusal, insani durumlar söz konusu oldugunda kisinin (aptullah diyelim) neyi neden yaptigi buna neyin etki ettiği, ilk cikisi ilk kursun ilk kimi hedef aldigi olaylar arası iliskiler, zaman mekan mefhumlari önemini kaybeder. bahanesiz, mazeretsiz, amasız durumlar vardır. hedef ihanetin duraginda durmak ise ulusal degerler, ulke, dil olması da gerekmez. bunlar sizin kendi degerleriniz, denir sevgili remo bireysel ahlak ve/veya insanlık ölçüleriniz de olabilir denir sevgili remo. bunlari her kurt kendine uydurmak zorunda da degil derler sevgili remo. iste tam da bu gibi durumlarda sizin ve baskalarinin soylediginiz kiymeti harbiyesi yoktur sonuc ihanetin duragina kilitlenenler icin at gözlügü kullanmak iyidir. tüm ayrıntıları, gereksiz bilgileri, "o öyle demis", "bu apdula ajan demis", "birde şu açıdan bakmaya ne dersiniz?" i bir kenara atar ve karar ise sahipleri tarafindan coktan verilmistir. bu insani degildir, bu ahlaki degildir dersiniz. "kime göre?" "neye göre?" nin cevabı "aptul ve sahiplerine göre" dir. neden yapıldığı nerede yapıldıgı, ne zaman ve ne kosullarda yapıldığı umurunda degil birileri icin denir, bir karar alınmis ve yola devam edilirken atlari urkutmemek gerekir