Kek Paloyi, Rojek, mamosteyek ji derve direve û dikeve dukkana dostek xwe. Dostê wî jî mele ye. Mele vedigere ji dostê xwere dibeje; 'kuro heyran mirov ji rehma xwedê direve, ev chi teqeze ye. Mamoste; "welleh, melayê heja ma tu ji dibînî ku baranê lê kirîye. Ma ez chawa li ber baranê bisekînim, ezê shil bim heyran" Dem derbaz dibe û di demek din de mamoste dinhere melle waye bi lez revîya û hat. Ê firsend ev firsend e. Mamoste vedigere dibeje; "heyran tu chima ewqas rev li xwe xist û ji ber rehma xwede revîyayi. Ka te digot mirov ji rehma xwedê nareve. Ya te ji ya min leztir bu. Mele jî; "min rev li xwe xist û lezkir kû ez zede pelê rehma xwedê nekim" Keko can, welleh û bîlleh. Helwesta ku Apociyan da berme mala me sewîtand. Ne mejo hisht, ne dîrok hisht, ne ziman hisht, ne gund hisht, ne orf û edet hisht ez qurban. U ne jî rehma dilan hisht. Kek Paloyi, Tu ji dîrokê bash fahm dikî, ez vîya wek navê xwe dizanim. Ger tu di dadgehên îstiklalê binherî hemû merxas bûn. Kemasîyê wana ew bû ku di navberê de eshîrayî û alozîyên olê hebu. Lê ew mêr bûn, mêrxas bûn di helwestên xwede. Em li ser helwestan disekînin ne li ser piranîya. Ismail Grîki, li ser helwestê, programê, mêjoyê tevgerê disekîne. Ez ji di vî warê de li ser bejn û bala xortan nasekînim. Rê û ribara xirab disekinim. Rêya ku apoyîyan dayê ber kurda rêya cehennemê ye, ye ku di vî rêde dimeshin li ser shahsîtîyê dimesh in. Ez nikarim bejim ew xortê kû di wî rêde dimesh in, bejim ev rêya cennetê ye kek Paloyî. Kek Paloyî, Ez bawer nakim wek orf edet tu ji bavê xwere bejî heval. Ka Orf û edetên bav û kalan hebu. Kek Paloyi, Yekek radibe û dibêje;'Seyx Seid'ê kal, ajana Ingîlîza bu!" Ye ku ji wîre chepikan lehev didin...bîjî bijî serok rast dibeje. Ger xortek kurd wisa xwe wenda ke, ez nabejîm eferim. Aha min ji tere li ser orf û edet, aha min ji tere li ser dîrok numune da, gelo ma ez shahs im. Ez xortek kurd nadim hezar muridan. Bila insanek bi dil û welatparêz be, le bila ne tollaz û Kurd- Kuj be. Ez dizanim dilê te ma ye. Na, bila nemîn e. Chima ku Kek Paloyî dibe kû em li ser koka bav û kalan bi fikr û ramanê Ehmedê Xanî bin. Ne li ser koka Stalîn û Mao bin. Dibe ku em bi ziman û peyvên xwebin. Mixabin apoyiyan tawanbarîya welatê bav û kalan bûn. Sedemên xirabîya welatê xwe bûn. Ez wîsa dizanim û dibejim. Dibe ku em hevdu fahm bikin. Demek wek psk Ji Barzanî'yê nemir re digot 'xayîne!' Ma gelo ev bixwe ne tawanbarî bu kek Palo yi. Kek Paloyi, Birîna min tew tevra meke qurban. Qîmeta hezaran nine. Mêranî bi helwest û xwazî mêranîye. Mêranîyên din puch e. Bi jahr e. Têde ne dîrok, ne ziman, ne al, ne helwest. Dema te xwesh, chavên te ramîsm.