burallari okuyan bir arkadasim bana asagidaki kisa yaziyi gonderdi.
boylece sevan nisanyani da tanimis oldum. ilginc bir tabiat benzerligi var-
bundan boyle bu "asabi" adami okumaya baslayacagim. asagida bana aktarilan yazi, bugunku taraf gazetesinde cikmis. torklara yonelik yazilmis elbette, ancak burda benim gozlediklerim ile yakinilan mevzulardaki paralellik ve kibarlik ile "gote git deme" tinilarini bu yazida da bulmak mumkun. katilligin, yasamlari sondurmenin, kangeren etmenin bol bol bulundugu dunyada kibarlik bana hep hitlerin wagner dinleyen birbirilerine karsi azami kibar ayni esnada yahudileri gaz cemberine gonderme isini firindan ekkmek alma sakinliginde yapabilen elagant ss subaylarini hatirlatiyor. aklimdan cikmiyor! boyle durumlarda cok istesem de kibar olamiyorum. HeK
Özür /Sevan Nisanyan/taraf gaztesi
Tut ki soykırım filan olmadı, hayal kuruyorlar, “dedem öldü nenem cariye oldu biz dünyada serseri olduk“ diye doksan senedir boşuna dövünüyorlar. İnsan olan bundan üzülmez mi? “Gel birader, var mı senin için yapabileceğim bir şey, anlat açılırsın, çay ısmarlıyayım,“ demez mi? Psikoloğuyla, romancısıyla, tarihçisiyle seferber olmaz mı, nasıl bu adamlar böyle acayip bir travmaya tutulmuşlar diye?
Tut ki yüzbinler katledilmedi, yüz tane gariban köylü öldürüldü, onun da suçlusu zaten Çemişgezek kaymakamıydı. İnsanlıktan asgari nasibini almış biri gene üzülmez mi? Zulme lanet etmez mi? Faraza konunun abartıldığını düşünse bile, haksızlığa uğrayan tarafın sırtını pışpışlayıp “birader hakikaten üzüldüm, yanlış yapmış bizimkiler, ayıp olmuş, affet“ demez mi?
Benim tanıdığım Anadolu insanı der. Kaç bin senelik medeniyet var arkada, Cumhuriyet çığırtkanları avazları çıktığı kadar bağırıp bastırmaya çalışsalar da.
Baskın Hocagillerin metnini doğru okuyun, bakın. Katliamdan filan dolayı özür dilememişler, dileselerdi gülünç olurdu zaten. “Duyarsız kalınmasından“ ve “inkâr edilmesinden“ ötürü çok mahcubum, o yüzden özür diliyorum demişler. Dünkü olaydan değil bugünkünden söz etmişler. Görgüsüzlüğe ve vicdansızlığa isyan etmişler. Kibar insanlar oldukları için, “o hayvanlarla aynı memleketin insanı olmaktan utanıyorum“ dememişler.
Canan Hanım kastedileni anlamış herhalde, üzerine alınmış.
*
Özür Arapça. Aslı ayın ve noktalı dal ile cudhr. Mazeret (macdharat) ile aynı kökten, esasen onunla eş anlamlı bir masdar. İkisinde de özde “hocam elektrikler kesikti ninem de hastaneye yattı o yüzden çalışamadım“ aksiyonu sözkonusu. Yahut “zaten isyan etmişlerdi, hem kesmesek millet olmazdık ki, üstelik çok kesmedik az kestik.“ Türkçede anlam ayrışmış.
Ayrışmış mı gerçekten, ondan da emin değilim. Özür dilerken bir yandan da mıy mıy mıy mazeret söylemeyen kaç kişiye rastladınız son zamanlarda?
Re: Özür !