AKP Anayasası ve Kürtler/ Memo Şahin
Red ve inkara dayalı, kırım ve kıyımlara yetki ve güvence sağlayan ırkçı TC Anayasası’na ilişkin son yıllarda yoğun bir tartışma yaşandı. AKP bu tartışmaları, yaratılan rüzgarı yelkenine almayı başararak yeni limanlara yanaşmaya çalıştı ve bunda başarılı da oldu.
Hatırlardadır. 2007 seçimlerinden önce yeni bir anayasa yapma vaadinde bulunan AKP, seçimleri kazandıktan sonra bir taslak da hazırlatarak piyasaya sürdü. Dengir Fırat boynuna astığı Anayasa davulunu kapı kapı dolaşarak tokmakladı. Fazla geçmeden anayasa taslağı rafa kaldırılarak tozlanmaya bırakıldı. Davulu elinden giden Dengir Fırat tokmakla yapayalnız kaldı ve bir kenara itildi.
Sonra devir döndü ve AKP raflarda tozlanmaya bırakılan anayasa taslağını da değil, bu kez yürürlükteki Anayasa’yı eline alarak küçük tadilatlara gitti, cicili-bicili yamalarla bohçayı renklendirdi. Bunu 2007’dekinden daha da iyi pazarlayarak liberallerin yanına ‚Yetmez ama evetçi’ Kürtleri de katarak 12 Eylül 2010 referandumuna gitti.
Aradan geçen beş ay içinde ne darbeci bir generale dokunuldu, ne de ‚demokratikleştirilen’ Türk adeletinden Kürtler için jestvari de olsa bir karar ve uygulama çıktı. KCK tutuklularının talepleri, Kürtçe savunma ve Kürtçe’nin eğitim ve kamuda kullanılması talepleri zorbalık ve şiddetle bastırıldı.
Yeni bir seçim kapıda. Erdoğan ve çevresi seçimlerden sonra yeni bir anayasa vaadiyle bir kez daha meydandalar. Seçimlerden sonra yeni ve ‚demokratik’ bir anayasa yapacaklarını şimdiden ilan etmiş durumdalar. Buna karşın 2007 yılındaki anayasa taslağının başına gelenlerle, referandumdan sonraki uygulamalar ise hafızalarda. AKP Anayasası’nın ne kadar demokratik olacağı ise şimdiye kadar ki açıklama ve uygulamalardan biliniyor.
Kürtler ırkçı ve Kürt düşmanı Türkler eliyle hazırlanacak anayasalara taraf olmamalı, hatta o tartışmalara dahi katılmamalıdırlar. Kürtler, nasıl ki anayasa referandumunda rest çekip ‚TC anayasaları çöpe’ dedilerse, piyasaya farklı ambalajlarla sürülen bu tartışmalara da taraf olmamalıdırlar. Taraf olmak, TC Anayasası’nın inkarcı ve ırkçı içeriğine meşruluk kazandırır ve suç ortağı kılar.
TC BaşbakanYardımcısı Cemil Çiçek, seçim sonrası oluşturulması düşünülen AKP Anayasası’nın çerçevesini yaptığı açıklama ile belirledi ve AKP’nin kırmızı çizgilerine hiçbir yanlış anlamaya ihtiyaç bırakmadan vurguda bulundu: "Türkiye Cumhuriyeti Devleti, cumhuriyettir. Üniter devlettir… Resmi dili Türkçe'dir. Bunun altını özellikle çiziyoruz... Bu milletin marşı İstiklal Marşı'dır. Bayrağı bellidir. Başkenti Ankara'dır. Milletin beklentisi bellidir. Bu dönemde neyi tartışacaksak bu ortak paydaya zarar vermeden yapacağız."
Bununla da yetinmeyen Çiçek Anayasa'nın değişmesi konusunda herkesin hemfikir olduğunu ancak ilk 3 maddenin değiştirilemez ve değiştirilmesi teklif dahi edilemez hükümler olduğunun altını bir kez daha çizdi.
Bu açıklama AKP Anayasası’nın da yürürlüktekinin tekrarı olacağının ikrarıdır, ırkçı ve tekçi özün korunacağının belgesi ve ıspatıdır.
Kürtler AKP çevresinin tartışmalarına takılmadan tek millete de, tel dil ve bayrağa da yeni bir restle karşılık vermeli, Kürtçe’yi Kürdistan’da yaşamın vazgeçilmez iletişim aracına dönüştürerek kurdewarî bir yaşamı adım adım örmeliler.
TC Anayasası’nın ilk üç maddesi değiştirilmeyecek, hatta değiştirilmesi teklif dahi edilemeyecekse, üniter ve merkezi yapı olduğu gibi korunacak, resmi dil ile İstiklal Marşı’na el dahi sürülmeyecek ve bunların tümü ‚ortak payda’ mihveri ve zırhı ile dokunulmaz kılınacaksa, AKP Anayasası daha şimdiden ‚yetmez ama evet’ diyerek karşılıksız vize veren destekçilerine kutlu olsun.
Yurtsever Kürtler, AKP çorbası tuzludur, fazlası sağlığa zararlıdır dedikçe, AKP şakşakçıları kaşıkları bir kenera bırakarak çorbaya bu kez de kepçeyle dalıyorlar. AKP ise bizimkilerin iştahını ve ellerindeki kepçeyi gördükçe haddinden fazla tuzlu olan çorbaya tuz üstüne tuz serpmeye devam ediyor.
Ne diyelim. Bizimkilerde bu mide oldukça tuz serpen çok olur. Kepçeleyin efendiler, afiyetle!
