"Ben taşınıyorum" dediğim zaman hemen tanıdklarım
"daha geçen yıl taşındın" diye feryad adiyorlar.
Hayırlı olsun diyen yok.
Yinemi? diyenler çok.
Ben dikiş tuturamıyorum.
Aslında köyümden ayrıldığımdan beri sürekli
taşınıyorum.
İki yıl aynı evde kaldığımı hiç hatırlamıyorum.
Ülkeler bir yana, kaldığım şehirlerin tüm
mahalelerine taşınırım.

Aslında biraz imkan sorunu. Ekonomik durum kötü olunca
varoşlara, biraz iyileşinde şehirin merkezine. Bu gidişat hep kötüden
iyiye doğru gitti.
Tüm şehirlerde benim başıma gelen bu.
Eskide çevrecilik yoktu.
Bir kaç yıldan beri oda peyda oldu.
Şimdi arabaların girmediği bir sokaka taşınıyorum.
Zaten arabam hiç olmadı.
Yıllarca Kürdistan'da eyliyetsiz araba kullandım.
Avrupa'da bir gün olsun bir arabanın direksiyonuna
geçme ihtiyacı hisetmedim.

Evet yine taşınıyorum.
Bu sefer bizim asansorde var.
Hemde konuşuyor.
Bizim için değil, engelliler için...
Ama, evin çevresi güzel, sabah kalkıp yürüyebilirim.
Arabaların gürültüsünden uzak..
Birde iki dakika uzaklıkta nehir var.
Gril yapmak yasak.
Fakat bolca gezebilirim. Eğer istersem sabah koşusuna çıkabilirim.
İnsan haftanın 5 gününü çalışırsa, sabah koşusu çok zor.
Hafta sonu mümkün.
Aynı yerden uzun süre kalmak benim ruhumu sıkıyor.
Evdeki taşınalım dediklerinde ben dünden
hazırım.
Sanki görünmeyen eller bizi mahaleden mahaleye taşıyorlar.
Yarın sabah araba kapıya yanaşacak ve taşınacağız.

Ama bu sefer benim başıma felaket geldi.
Postane mayıs ayının 22'sinde bizim telefonu açacak.
Yani anlayacağınız 22 gün boyunca evde İnternete giremiyeceğim.
Bundan dolayı bu akşam son telefonlarımı açtım.
22 Mayısa kadar benden fazla bir şey beklemeyin.
Yine yazacağım.
Ama, evde İnternet olmayınca aynı performansı göstermek zor.
Zaten bir dizi arkadaş yazıyor.
Ben olsam yada olmasam fark etmez.
İnsan yazmayınca bir şeylerini yitirmişe benziyor.
Beni panik almış.
Yarın akşam benim telefon bağlantım olmayacak.
Yarın akşam dünya ile bağlantım kopacak.
Fakat, arkadaşların performansını insan görünce, kayıptan bir ses
bu sürecte okumaya çalış..
Arkadaşlar görev başında....

Ve bugün kitaphane gittim, 18 kitap aldım. Bir çoğu eski kitaplar.

Ev değiştiriyorum, ülke değiştiriyorum, çevre değiştiriyorum, mahale değiştiriyorum, arkadaş değiştiriyorum, elbise değiştiriyorum ve değiştirmediğim
tek bir şey var: ülkem Kürdistan!!!

Silav

Aso Zagrosi