Sevgili arkadasim sakalli Memet!...
Sevgili arkadasim sakalli Memet! Seni 12 yil önce vatanim Kürdistan`i terkedip Isviçre`ye geldigim gün tanidim. Senin, yoldaslarina hiçbirsey esirgemeden yaptigin yardim, misafirperverlik, Kürdistan ugruna verdigin mücedele, seni taniyanlarin gönlünde taht kurdu. Evine ilk geldigimde büyük oglun Rabun 3 yasindaydi ve çok güzel Kürtçe konusuyordu. Evde Türkçe konusmak yasakti. Küçük oglun Lerzan bugün 7 yasinda ve Türkçe bilmiyor. Bu hareketin aslinda hepimize örnek olmali. Fasist TC`den sonra en büyük Asimilasyonu biz Kürtler kendi elimizle yapiyoruz. Kendi evimizde bilde Türkçe konusuyoruz. Aslin hepimizin evinde Türkçe konusmak yasak olmali. Bu hareketin tüm Kürt halkina örnek olmali. Bu hareketin Kürt Kültürüne bir degerdir.Mücadeleye KAWA saflarinda basladin, Erzurumda okurken, Fasistlerin saldirisinda ölümden döndün. Ama yilmadin mücadelene devam ettin. 12 Eylül`de sömürgeci fasitlerin Amed cezaevide uyguladiklari insanlik disi barbar iskenceler döneminde yine oradaydin. Izmir`den bir arkadasinla beraber baslayip ta Isviçre`ye kadar süren sürgüne yolculugunuz bir Romandir. 1962 yilinda dünyaya geldigen Malazgirtin xanik köyü, bugün sömürgeci devlet tarafindan yakilmis, yikilmis ve tüm akrabalarin köyü terketmisler.Kimi gerilaya, kimi cezaevine ve kimileride Türkiye`de sürgünde yasiyorlar. Ama senin baslatigin mücadele bayragini onlar yükseltmeye kararlidirlar. Sürgünde bile her zaman en aktiv en çaliskan ve en öndeydin. Örnegin 2005`te Fasist Perincek ve TC`nin organize ettikleri Lozan yürüyüsüne karsi, o hasta halinle hemen harekete geçtin, olusturulan Komite içinde yer aldin ve Miting günü, Kürdistan bayragi ile orada bulundun. Senin en büyük arzun iyilesmek ve sömürgecilerin kovuldugu bagimsiz Kürdistan`a geri gitmekti. Onun için Düsmana inat iyilesmek istiyordun. Iyilesmek için ta Brezilya`ya kadar bile gittin. Hep diyordunki:“Xalé heci! Tc beni öldürmedi, bu hastalikmi beni öldürecek?”2005 temmuz ayinda biletini kesip Rabunla beraber 20 yil sonra Güney Kürdistan`a gitmek istedin, ama hastaligin buna engel oldu. 20 yil ülkesini görmeden vefat etmenin acisi belki yüreginde kaldi, ama merak etmeki, bizler ülkemizi özgürlestirip, yüreginde kalan acinin yerine güller dikecegiz. 21 Nisan aksami doktorlar birkaç saat içinde vefat edecek dediller, ama sen, düsmana inat hala yasamak için direniyordun. Yoldaslarin, arkadaslarin, tanidiklarin, hata isviçreli arkadaslarin bile kulagina:“biz seninleyiz ve biraktigin yerden mücadeleyi sürdürecegiz dediler”22 Nisan Sabah saat 06.45`te aramizdan ayrilirken, bir yigidin daha Kürdistan devrim mücadelesinde bizi terketigini anladik.25 Nisan 2006`da, saat 15.00`te Cenevre`de yapilacak olan Cenaze törenin için, orada bulunup, sana olan ödevlerimizde birini daha en iyi biçimde yerine getirecegiz. Oxirbe Xalémin!!!.... 22.04.06
