Söz konusu kitap elimde olup, okmak için kendimi zorladım.Öyle bir noktaya geldim ki bu kez okumamak için kendimi zorladım. Okumamak için bu kitabı zorlandım ve rafa kaldırma gibi bir pozisyona düştüm. Biliyorsunuz ki biz kürdlerde; 1.Küçümseciliğin yanında, 2. Ïnkar ve yene her şeyi kendisiyle başlatma alışkanlık ve hastalığı mevcut. İnkardan dolayı okumamazlık değildí bendeki, her şey benimle başladı mantığı beni okumaktan alıkoydu. Kitap bir bütünlük içinde ele alındığında, bu arkadaşta ilk olma ve giderek tarihi tukaka mantığı kokuyor.Garip olan bu. Bir şeye hükmederken belge ve bilgisiyle konuşmak gerekir. Sadece tarihte ki; en çok tartışılan 25 hareketidir. Eylem var ve siyasidir hareket. Bu siyasette ille de ideolojik savunma aranıyorsa eyleme geçiren düşüncede karar kılıp ,bütünsellik içinde değerlendirmek gerekir. Örnek; Xalit begin mahkemesi hakkinda bilgi ve belge varmıdır ki siz bu sözlerin uydurma olduğuna vurgu yapıyorsunuz. Siz belge ortaya koymadığınız sürece şaibe yayıcı yazı yazma hakkına sahip değilsiniz. En iyisi siz AÖ sürecini kitaplaştırınız ve okuyucularına sununuz.Bol belge ve bol bilgi var.Tarihi de tarihçilere bırakınız ve bu sizi aşar... İkinizin de yazısı subjektiftir. Eğer sorun mahkeme ve yargıda söylenenlerse, benim ideam çok daha fazla gerçeğe yakındır ki; o da TC dosyalarının açılmadığıdır.Açılmayan dosyalara binaen siz nasıl objektif kalabilirsiniz ve siz şaibeyi nasıl hakikat olarak yutturabilirsiniz. Bakınız AÖ yü değerlendirmeleriniz objektif olabilir hükmünüzü koymada bolca belge ve bulgu mevcuttur. Eğer mahkeme kararları referans alınacaksa, inkarcı mahkemelerinin tutumunu ve kemalizmin topyan imhacı yapısına vurgu yapılmalıdır ve eğer elinizde belge yoksa niye inkarcı yaklaşılıyorsunuz olay ve olguya. O sözlerin sahipleri yargıya da tavır koymuş ve o tavır neticesinde de bedel olarak canlarını vermiştir. Kitap yazılmasın değil ,yazılsın elbette ama Sezarın hakkına ríayet ederek olmalı. Bu konuda daha detaylı yazmayı arzulamıştım ama AÖ de olduğu gibi tarihte ilk olma egoizm hastalığına tutulanların ne savunması ne de duruşu olur. Bu bağlamda ne sözkonusu kitap reel bir anlatımdır ne de bu arkadaşın değerlendirmesi manidardir. Ama açılım ve çalışma olarak ele alma ve giderek daha sağlıklı sonuçlar çıkarma bağlamında bir vesile olarak ele alıyorum kitabı.