Ji bo bîranîna daner, kedkar û dengbêjên wê

Sedsala 20ê jî, wekî sedsalên berî xwe ji bo kurdan xêr û bêrek neanî. Di nîvê sifte yê sedsala 20ê de, kurdan salên xeter û biêş li pey xwe hiştibûn. Bi destê dewletên dagîrker, -hemûyan gotina xwe kiribû yek- her deh salan carekê, komkujîyek hatibû serê kurdan. Dawîya salên 1920ê Serhildana Agirîyê, dawîya salên 1930ê Serhildana Dersîmê û disa van salan bi destê Stalin sirgûnkirina kurdên Kafkasê, ber bi Asyaya Navîn ve, dawîya salên 1940ê Serhildana Barzanî û disa van salan, nemana Komara Mahabadê, kurd bi komkujîyên mezin re rû bi rû man. Di dawîya van salên perîşantîyê de, bêdengîyekê esmanê kurdan girtibû.

Serokkomarê Ermenistanê Sver Tomasyan, sala 1954ê bi mezinên kurdan re li Yêrêvanê civînekê çêdikê. Piştî vê civînê kurd gelek mafan bi dest dixin û yek ji wan jî; rê li ber Radyoya Yêrêvanê vedibe.

Di pey mirina Stalîn re, serokkomarê Ermenistanê Sver Tomasyan, sala 1954ê bi mezinên kurdan re li Yêrêvanê civînekê çêdikê. Dixwaze guhdarîya daxwazên kurdan bike û wan daxwazan bi cih bîne. Piştî vê civînê kurd gelek mafan bi dest dixin û yek ji wan jî; rê li ber Radyoya Yêrêvanê vedibe.

Sala 1955ê bi damezrênerîya Casîmê Celîl, Radyoya Yêrêvanê bi anonsa “Yêrêvan xeber dide, guhdaren êzîz, naha bibîsin deng û behsên teze" ve dest bi weşana xwe dike. Dema sifte bi tenê 15 deqe mafê weşanê heye. Di pey hevdîtina Mistefa Barzanî re -wê demê li Sovyetistanê li sirgûnê ye- û Kremlînê, ev weşan dibe saet û nîvek û li her çar parçeyên Kurdistanê jî tê guhdarî kirin. Di pey wan salên xeter re, dengê Radyoya Yêrêvanê wek mizgînîya serxwebûn û azadîyê tê fêm kirin.
Berdewamîya gotarê li ser vê tîkê bixwînin: http://www.lemonde-kurdi.com/ji-bo-biranina-daner-kedkar-u-dengbejen-we